Marzanny, gaiki, koguty Palmy wielkanocne
Przed wojną mieszkali tu ewangelicy (polskojęzyczna ludność mazurska i Niemcy) oraz nieliczni katolicy. Po wojnie przyjechali ludzie z różnych stron, w przewadze katolicy. Zwyczaje doroczne w dużej mierze wiążą się z religią. Dalej
Marzanny, gaiki, koguty - zdjęcia i tekst
Marzanny, gaiki, koguty obecnie znane są już tylko z literatury i działań animacyjnych wśród dzieci.
Dawniej marzanna symbolizowała zimę, a gaik i kogut wiosnę.
Po zniszczeniu zimy przychodził czas na powitanie wiosny. Robiono to w różnych okresach wiosennych. Witanie, a tym samym zabezpieczanie urodzaju przejawiało się w wielu wiosennych zwyczajach. Elementy niektórych z nich przetrwały do dziś bez świadomości pochodzenia dawnych interpretacji i celowości wykonywania tych czynności.
Przed wojną mazurska ludność ewangelicka nie święciła palm w kościele, gałązek wierzbowych używano natomiast do tradycyjnego "smagania" w drugi dzień Świąt.
Po 1945 roku osadnicy przywieźli ze sobą swoje zwyczaje. Palmy, które nieśli do kościoła były wykonywane z gałązek wierzby, jałowca, barwinka, bukszpanu, gałązek z rozwiniętymi w domu listkami. Z Wileńszczyzny przywieziony został zwyczaj wykonywania palm z suszonych kwiatków, a z Kurpiów z zieleni i kwiatów z bibułki.
Obecnie wykonuje się palmy według wielu tradycji niekiedy wzajemnie się przenikających.
Zarówno u Mazurów jak i powojennych osadników najpopularniejsze były jajka malowane jednolicie naturalnymi farbami. Niektórzy wyskrobywali wzorki na umalowanym jajku, inni przed ufarbowaniem jajka zdobili je wzorkami przy pomocy wosku nanoszonego szpileczką lub lejeczkiem. Mówiło się wtedy, ze jajka się pisze. Stąd nazwa pisanki
Obecnie jajka maluje się i zdobi według wielu tradycji niekiedy wzajemnie się przenikających.
- świecenie pokarmów
- wykup i smaganie lub oblewanie
- obmywanie się płynąca woda
- obdarowywanie dzieci przez zajączka
- zabawy jajkami ( wybitki i kaczanie)
- symbole wielkanocne